Światy Niewidzialne są często nazywane „Dziedzinami zewnętrznymi”, ponieważ istnieją poza magiem w świecie dookoła niego. Istnieje jednak inny wymiar egzystencji, który istnieje wewnątrz maga. Przestrzeń Astralna jest dziedziną duszy, „Dziedzina wewnętrzna”, do której można dostać się podążając w głąb swoich snów.
Przestrzeń Astralna nie jest miejscem geograficznym, ale spektrum lub kontinuum świadomości duszy. Płaszczyzna snów ma tam taką samą dziwną logikę, co sny i koszmary magów. Jest to miejsce metafory, wyrażającej „prawdy” duszy, a nie obiektywną prawdę świata zewnętrznego. Każda dusza ma wiele warstw lub płaszczyzn, budząca się świadomość jest stanem wyjściowym. Poniżej leży świadomość snów. Dalej znajduje się Bariera Astralna, która musi zostać przekroczona, zanim umysł może wejść do Przestrzeni Astralnej. Za barierą umysł wkracza do płaszczyzny indywidualnych snów znanej Oneiro. Jeśli mag będzie kontynuował dotrze do przestrzeni zbiorowych snów, która jest nazywana „zbiorową świadomością”. Magowie nazywają ją Temenos. Jeszcze głębiej leży płaszczyzna zbiorowych snów całego świata, gdzie mag może skontaktować się z duszami zwierząt i roślin. Magowie nazywają ją Anima Mundi „duszą świata”.
W Oneiro można spotkać rzeczy dotyczące wyłącznie indywidualnej natury „ja” maga. Temenos zawiera zbiorowe archetypy i z tego powodu może być niebezpieczny, ponieważ nie przejmuje się on zdrowiem i przetrwaniem pojedynczej duszy. Oczy Temenos zwrócone są w wieczność. Anima Mundi jest jeszcze dziwniejsze i wzbudza złe przeczucia, ponieważ zawiera rzeczy związane nie tylko z naturą ludzką. Śmiertelnicy są tam jednymi z wielu i nie są wcale ważniejsi (ani mniej ważni) niż inne istoty.