Świat jaki zna ludzkość jest Kłamstwem, fasadą opartą na progu wieczności i krainie, której mieszkańcy są nieświadomi strony duchowej ich własnego świata. Kłamstwo, w którym moce nadprzyrodzone nie istnieją i potwory nie są prawdziwe, jest stosunkowo bezpiecznym kłamstwem dzielonym przez miliardy ludzi. Kłamstwo jest chronione przez Niedowierzanie (ang. Disbelief). Ludzka nauka oferuje wyjaśnienia dla tego, co ludzie udają, że rozumieją i ta wiara oferuje nikły komfort w radzeniu sobie z tym co ich ogranicza.
Prawda jest o wiele bardziej przerażająca: istoty istnieją po drugiej stronie ciała, niektóre z nich nieprzyjazne dla ludzkości. Ograniczani przez Sen, zwykli ludzie nie są w s tanie doświadczyć tak subtelnego stanu egzystencji. W rzadkich przypadkach, marzący poeci lub szaleńcy, przez krótki moment mogą przejrzeć przez zasłoną oddzielającą rzeczywistość. Magowie oczywiście są wyjątkiem od tej zasady i byli w miejscach, gdzie niewielu ludzi było. Takie podróże są oczywiście ryzykowne, ponieważ duchy i inne istoty nadnaturalne podążają tymi samymi ścieżkami, często zasadzając się na nieuważnych.
Te miejsca i stany istnienia (oba naraz) nazywane są Niewidzialnymi Światami (ang. Realms Invisible). Występują w oraz poza bardziej przyziemnym i materialnym światem.
Twilight: stan, w którym przebywają upiory i duchy, które nawiedzają lub polują w świecie materialnym.
Gauntlet: bariera pomiędzy światem ciała i materii, a światem duchów. Shadow: gdzie ephemera jest solidna, a materia jest fikcją spoza drugiej strony Gauntlet
Podziemie: które wzbudza wiele kontrowersji wśród magów, jest to miejsce gdzie martwi przebywają w swojej wiecznej egzystencji.
Magowie jako metaforę próbującą zrozumieć to jest niewiadome przedstawiają każdy ze światów jako nadający na innej częstotliwości. Ludzie, nadają na tej samej częstotliwości co świat materialny, ale jeśli mag chce zrozumieć odpowiednio Arkany, może przemierzać inne światy i wpływać na nie. Kiedy mag „nadaje” na tej częstotliwości ten świat jest „prawdziwy” dla niego. Jeśli nie mógłby na niego wpływać lub choćby go dostrzec równie dobrze mógłby on dla niego nie istnieć.